De bewoners zitten aan de tafel in de huiskamer voor mensen met dementie. Het water voor de thee is net gekookt als verzorgende Leonie, tegen mevrouw Bakker zegt ‘u wilt vast wel de thee voor de anderen inschenken’. Mevrouw staat op en pakt de kan aan. Ze voelt met haar hand aan de buitenkant en zegt terwijl ze naar het aanrecht loopt ‘deze is koud’….. Het net gekookte water verdwijnt in de gootsteen. Samen hebben wij het hier in het team over. Het is heel fijn dat mevrouw helpt. Het geeft immers eigenwaarde om iets voor anderen te betekenen. We maken het brein van mevrouw wel moeilijk door haar een thermoskan te geven. Ons geheugen denkt in plaatjes. Voor mensen met dementie zijn dit plaatjes uit het verleden. Vroeger werd thee geschonken in een bolle stenen pot. Deze werd warm gehouden op een theelichtje of in een theemuts. Voor je de thee schonk voelde je even of die nog warm was. Dat was precies wat mevrouw deed. Alleen voelde zij nu koude buitenkant van de thermoskan en kreeg het signaal de thee is koud. Als wij de voorwerpen eruit laten zien zoals iemand met dementie dat verwacht, kan iemand vaak veel meer. Door de thermoskan te vervangen door een bolle pot kan mevrouw de thee inschenken.