Voor de naasten komt het moment eraan dat zij weer samen kunnen zijn met hun geliefde met dementie. Dat zal in veel gevallen emotie met zich meebrengen. Geluk en blijdschap dat er weer nabijheid is, maar regelmatig ook verdriet omdat dat zo gewenste gevoel van herkenning misschien ontbreekt. Niets is verleidelijker dan bij binnenkomst vragen “weet je nog wie ik ben?”. Een begrijpelijke vraag als je brein goed werkt en de emotie hoog zit. Maar voor mensen met dementie een moeilijke, die stress kan oproepen. Je voelt immers dat er iets van je verwacht wordt en dan maar hopen dat je daaraan kun voldoen. Het helpt in dat eerste contact het gesprek te openen met een aanbod, bijvoorbeeld “hallo mam hier ben ik dan weer je dochter Lea”. Dit zorgt ervoor dat de ander voelt dat het goed is en zal de stress beperken. Probeer vervolgens in het gesprek zo min mogelijk vragen te stellen. Elke vraag kan eerder genoemde effect veroorzaken. Door zelf te vertellen, helpen we iemand met dementie eigenlijk een stuk op weg. Hierdoor kan het contact veel rustiger ontstaan. Als zorgprofessional kun je ook de mantelzorgers hiermee enorm helpen. We wensen je een mooi contact!