In de gemeenschappelijke ruimte van het verpleeghuis voor mensen met dementie is een prachtige muziekvoorstelling. Kort voor de start worden de bewoners, waarvan de teamleden weten dat ze altijd erg genieten van muziek, geïnformeerd.

In de laatste fase van haar leven met dementie ligt ze in bed, Gemma Reumer, klein en kwetsbaar. De dagelijkse zorg wordt steeds moeilijker en de teamleden merken dat ze meer en meer verkrampt als ze gewassen wordt.

In het team van de woning voor mensen met dementie spreken we met elkaar over het bieden van een zinvolle dag aan de bewoners. Bij de verschillende teamleden blijken daarover de beelden nogal uiteen te lopen.

In de kleinschalige woning voor mensen met  dementie zit meneer Van Schaik aan tafel. Zodra hij een van de zorgmedewerkers of vrijwilligers ziet, vraagt hij direct ‘is het al drie uur?’ en dat vraagt hij al de hele ochtend, telkens weer, aan iedereen die voorbij komt.

Mevrouw Lasse zit in de huiskamer voor mensen met dementie en ze roept met trillende stem ‘zuster, zuster, zuster’. Zo gaat het vaak lange tijd achter elkaar.