“Familie is gewend dat alle zorg altijd werd gedaan. Ik denk dat als er nieuwe bewoners komen dat we hen meteen moeten inlichten. Voor mensen die er al langer wonen, en medewerkers die hier al langer werken, is het best moeilijk om daarin een stap terug te doen. Ik probeer wel goed contact op te bouwen met de familie en de bewoners zelf. Dat lukt wel aardig, maar dat vraagt wel tijd.

Ik geef veel informatie over wat nodig is in de zorg voor de cliënt, maar geef ook uitleg over Familienet dat net is opgestart en probeer ze daarbij te betrekken. De familie kan zich daarvoor aanmelden. Zij moeten dan toestemming geven om er bijvoorbeeld foto’s op te plaatsen. Via Familienet raken familieleden meer betrokken bij wat er op de afdeling allemaal gebeurt. Het is een besloten community.

Om dichter bij de familie te komen, houden we ook de huiskamergesprekken waar de familieleden en mantelzorgers natuurlijk welkom zijn. We wisselen uit wat er allemaal speelt op de afdeling, zodat ze op die manier ook meer betrokken raken.

Het is hard nodig dat de familie weer meer aandacht aan de mensen gaat geven. Ze zijn toch het meest eigen en het meest vertrouwd. Al zijn ze maar op de afdeling en komen ze even een kop koffie of thee drinken. We kunnen langzaam wat meer afspraken maken, daar beginnen we nu mee. Bijvoorbeeld met het bespreken of familie wil komen helpen met aankleden in de ochtend, of juist met de afwas doen in de huiskamer op de momenten dat het de familie uitkomt.

Als de relatie met de familie goed is, zou ik dat ook best fijn vinden, want dan kan ik me ook weer op wat meer andere dingen richten, bijvoorbeeld om contacten op te bouwen met andere bewoners en familieleden, maar ook op bijvoorbeeld het nodige papierwerk. Ik denk wel dat iedereen het erg druk heeft in zijn eigen leven. Daarom is het lastig om ze erbij te betrekken. Als cliënten ziek zijn willen de familieleden wel alle informatie hebben en overal bij betrokken worden.”