In de kleinschalige woning voor mensen met dementie eten de bewoners het broodje. Meneer Lievink niet, hij blijft niet zitten en loopt steeds van tafel. Als verzorgende Thea hem liefdevol terugbrengt naar de tafel herhaalt het proces zich steeds weer. Thea zucht later in de teambespreking dat dat iedere maaltijd het geval is. De rest van het team knikt en vertelt ‘door de onrust van meneer Lievink gaan heel regelmatig de overige bewoners ook aan de wandel’. Samen met zijn zoon kijken we of dit gedrag door hem herkend wordt. De zoon vertelt dat meneer Lievink eigenlijk nooit aan tafel at. Zeker de lunch niet, hij vertelt ‘mijn vader was verhuizer, zijn lunch at hij altijd staand om weer zo snel mogelijk door te kunnen’. In de routines van meneer Lievink zit dus niet het eten aan tafel maar het staand zijn boterham eten. Vragen wij van meneer om te zitten, dat zal dat onrust bij hem oproepen. Het team verzint de prachtige oplossing om op het hoekje van het aanrecht een bordje voor meneer neer te zetten. Zo kan hij staand eten en is hij toch bij de maaltijd. Ook voor de andere bewoners geeft dit een hoop meer rust.

Aansluiten bij de routines helpt mensen met dementie om beter te functioneren.