“Jou zie ik ook nooit., jullie laten me hier maar alleen zitten”. Wies vertelt haar moeder dat ze echt bijna elke dag komt. Maar mevrouw wil er niet aan, ze blijft boos. Wies huilt bij het weggaan. We zien het vaker bij mensen met dementie. Ze geven aan dat ze ‘nooit’ iemand zien of ‘hier niets te eten krijgen’. Onze eerste neiging is uitleggen dat de werkelijkheid anders is “ik kom elke dag”, “u heeft net een boterham gehad”. Voor mensen met dementie kan dit voelen als een correctie en daarmee zorgen voor extra stress met alle gevolgen van dien. In gesprek met Wies zoeken we naar wat haar moeder eigenlijk bedoelt. Soms zeggen mensen met dementie met woorden andere dingen dan zij bedoelen. Als wij het gevoel van de woorden kunnen zien, levert dat veel op. Als iemand zegt “ik zie jou ook nooit”, bedoelt zij misschien wel “ik mis je als je er niet bent”. Voor Wies voelde dit een stuk prettiger en begrijpelijk. We leerden Wies aan te sluiten bij dat gevoel. Wies zei de volgende keer “ik mis jou ook mam als ik thuis zit”, mevrouw pakte haar hand en zei “gelukkig zijn we samen nu”.

Zoeken naar het gevoel achter de woorden.