Gezichten
Een wijkverpleegkundige bij over zelfsturend werken: “Contacten leggen met huisartsen en apothekers staat hoog op het lijstje van wat we moeten doen, en ook wel willen, maar het wordt eigenlijk ondergesneeuwd door de werkdruk en productiecijfers die we moeten halen.”
“Kijk, als je als wijkverpleegkundige minder productie draait, dan moeten collega’s hogere productie hebben. Maar je kunt bij je collega’s niet meer neerleggen. Eigenlijk moet ik in overleg met andere teams over hoe zij daarmee omgaan. Ik weet van een ander team dat zij de planning helemaal hebben overgelaten aan de verpleegkundigen en VIG’ers. Maar voor mij geldt: doordat ik plan, weet ik hoe het met de cliënten gaat. Maar dat is misschien mijn manier van controle houden.
We hebben in onze wijk al wel bereikt dat huisartsen voor nieuwe aanmeldingen direct contact opnemen met ons en niet met het aanmeldbureau. Huisartsen weten dan: deze client is direct in zorg en er gebeurt wat moet gebeuren. Ik werk hier nu drie jaar, maar ik vind dat ik mezelf te weinig heb laten zien bij huisartsen en apotheek. Ik spreek ze dagelijks, maar gezichten… Het is volgens mij ook de bedoeling dat we ons gezicht meer bij de gemeenten laten zien, maar hoe die ontwikkelingen eruitzien, daar moet ik zelf nog meer uitleg over krijgen. Ik zou willen weten wat precies onze taak wordt richting gemeenten.”