“Ik heb vrij recent een PGB gesteld voor een man met Leukemie. Hij heeft recent zijn vrouw verloren en zijn hele wereld is ingestort. Zijn gezondheid staat hierdoor extra onder druk. De ene dochter die mantelzorger is, is minder gaan werken om voor haar vader te kunnen zorgen. Om dat op te kunnen vangen, hadden ze een PGB aangevraagd. Op zich is dat een prima constructie; het gezin was zwaar in de rouw dus ik dacht: ’garant van zorg’. Het ging over 45 minuten per dag zorg. Vervolgens word ik dan door de zorgverzekeraar gebeld, over de vraag wat er medisch gezien aan de hand was. Ik zei” ‘Nou, dat ga ik niet aan jou vertellen. Dat is aan die meneer als hij dat wil doen’. Ze stelden me vragen over het sociale systeem en dan denk ik ‘dit is zó wat we met z’n allen hadden afgesproken om niet te gaan doen’. En dat heb ik ook gezegd. ‘Dan moeten we hem afwijzen’, was hun antwoord. Dus dan word je eigenlijk gedwongen om toch zo bedekt mogelijk wat informatie te geven van ‘nou dat systeem staat gewoon onder druk en dat is de reden om PGB aan te vragen’.

Van Rijn heeft gesteld dat het aan de wijkverpleegkundige is om indicaties te stellen volgens de standaarden die wij daarvoor hebben. Dat doen we en vervolgens komt er een commerciële partij die buiten zijn boekje gaat en informatie opvraagt en checkt. Dan denk ik ‘nee’. Ze gaan mij onder druk zetten om informatie vrij te geven die ik vanuit mijn beroep niet mag geven en wat ook helemaal onze rol niet is en ook niet zou mogen zijn.

Ze vragen of ik er ben geweest, of het medisch gezien wel klopt, wat iemand mankeert; zorginhoudelijke vragen. Dat voelt als misbruik maken van wijkverpleegkundigen in het algemeen. Wij zijn geen controle-instrument en dat is wel wat ze proberen. Er wordt steeds vaker gebeld met echt een controlerende insteek. En als je het er met collega-wijkverpleegkundigen over hebt, dan herkennen ze dat. En dat moet niet kunnen. Dat moet echt niet kunnen.

Ik sta in de eerste plaats voor cliëntenzorg. Ik ben er voor die individuele cliënt of PGB-houder en aan de andere kant wordt er eigenlijk tegen mijn beroepsgeheim aangeduwd. Ik word in een rol geplaatst waar ik niet hoor te zijn want ik ben geen controlerend orgaan. Als je dat toestaat, kun je als wijkverpleegkundige in een spagaat terecht komen die compleet onmenselijk is”.