Meneer Maat woont een paar weken in de kleinschalige woning voor mensen met dementie. Iedere nacht vindt de nachtdienst hem in t bed van een van de andere bewoners. Hij slaapt er, zonder verdere bedoelingen. Een lastige situatie die we bespreken met t team. Loes besluit om, op basis van input van ons, met mevrouw Maat en zoon Rein in gesprek te gaan. Na wat ‘zoeken’, vertelt Rein dat zijn vader uit een gezin komt met 14 kinderen. Hij zegt ‘ze sliepen altijd met z’n allen in bed’. Uit huis trouwde zijn vader en lag zo iedere nacht naast zijn vrouw. Dan slikt Rein en zegt ie zacht ‘hij slaapt nu voor het eerst in zijn leven alleen in bed, ik denk dat hij iets mist’. Deze constatering zorgde voor begrip bij het team. Rein zocht contact met de familieleden van de andere bewoners en legde de situatie. Vrijwel alle familieleden reageerden begripvol en zeiden als mijn naaste het ook goed vindt, laat je vader dan maar lekker naast hem/haar liggen. Met degenen die het een naar idee vonden, maakte het team afspraken over hoe te handelen. Zo is de nachtelijke onrust bij meneer Maat vermindert en slaapt iedereen weer lekker. En mevrouw Maat sprak ontroerend ‘ik vind het moeilijk, maar ik gun ‘m zijn nachtrust’. Samen zoeken naar oorzaak en oplossing.