Samen met de verzorgende en Gitte gaan we in gesprek. Voor ons mensen is de prikkel van achteren vaak naar. Kijk maar naar jezelf, waar ga je zitten als je een ruimte binnenkomt en je hebt nog een stoel om te kiezen? Precies daar waar je ‘alles kunt overzien’. Ons brein wil liefst geen prikkels achter ons. Voor veel mensen met dementie kan de prikkel van achteren heel onveilig zijn. Komen wij in onveiligheid, dan treden onze verdedigingsmechanismes in werking; vechten, vluchten of bevriezen. Dit werkt nog steeds bij mensen met dementie. Zo ook bij mevrouw Krul. De liefdevolle knuffel van achteren is voor haar bedreigend. . Mevrouw is dus niet agressief maar moet zich verdedigen en dat uit zich in een klap. We leren Gitte dat zij zichzelf kan aanwennen om eerst oogcontact te maken met haar moeder om zo nooit meer onverwacht van achteren te komen. En het werkt, de liefdevolle knuffel kan er weer zijn.

Maak nooit contact zonder eerst oogcontact.