De kunst van het vragen stellen:
De middag wordt gestart met een korte workshop ‘de kunst van het vragenstellen’. In deze workshop wordt geoefend met het stellen van open en gesloten vragen, vragen naar beleving of inhoud én suggestieve vragen. Er wordt een oefening in groepjes gedaan, waarin in drietallen iemand vertelt over zijn/haar laatste werkdag en de anderen observeren of vragen stellen. Wat opviel was dat er vaker naar inhoud dan naar beleving gevraagd werd. Sommigen realiseerden zich ook dat ze bewust onbekwaam waren: ze moesten erg nadenken.
Hoe vraag je eigenlijk of iemand tevreden is over de zorg? Je kunt dan het best naar beleving vragen: ‘hoe heeft u de zorg ervaren?’.
Terugkoppeling VIT teams
Op creatieve wijze deelden 6 ViT-teams met elkaar hoever ze waren in het project. Zo had een team sleutels van succes gemaakt, waarbij iedere sleutel staat voor iets dat ze bereikt hebben. Een ander team deelde dropsleutels uit, met acties die ze uitgevoerd hadden. Andere teams konden vragen stellen.
Bijna alle teams richten zich op één of andere manier op de communicatie in het team. Zo hebben teams een ‘pot van voldoening’ gemaakt of een positiviteitslinger. Hiermee kun je aangeven wat je fijn gevonden hebt aan je werk. Een ander team heeft gouden omgangsregels opgesteld of zijn met feedback geven bezig geweest. Ook visie op zorg of methodisch handelen wordt veel mee gedaan. Eén team heeft uitgebreid naar de competenties van de verzorgende gekeken.
De vragen die aan de teams gesteld werden gingen vaak over hoe je als ontwikkelteams de rest van je team betrekt en hoe dat al dan niet lukt. De rol van de coach of de manager is daarbij erg belangrijk, zo blijkt. Ook geduld hebben en team laten ervaren wat de resultaten van acties zijn werkt. Toch blijft het lastig om de anderen teamleden te betrekken. Wat goed werkt is ViT op de agenda van ieder teamoverleg terug te laten komen.
Agendeer ViT op ieder teamoverleg; zo betrek je het hele team!
Vaak geven teams aan dat ze nog niet zoveel bereikt hebben. Als ze dan gaan vertellen wat ze wel bereikt hebben, hebben ze eigenlijk veel bereikt. Glas is vaak half leeg, terwijl je er ook met een positieve blik naar kunt kijken:
Jongetje was in de oorlog in zijn eentje bieten aan het rooien. Toen hij zag wat hij allemaal nog moest was zijn eerste gedachte: ‘hoe krijg ik dat voor elkaar?’. Toen hij zich echter omdraaide zag hij wat hij allemaal al gedaan had en zag dat dat best veel was.
Methodisch handelen
Het onderdeel over methodisch handelen begint met een opwarmoefening; Groepjes moeten met elkaar bespreken dat ze met elkaar op vakantie gaan. Er is nog niets duidelijk over wanneer , waarheen en hoe. Maak een plan! In de nabespreking blijkt dat we best methodisch werken als we met elkaar een vakantie moeten plannen: er wordt voorbereid, geïnventariseerd wie waar naar toe wil, wat we willen gaan doen, etc. Waarom is dat bij ons werk dan eigenlijk zo lastig?
Vervolgens wordt er geoefend aan de hand van de casus van Mevrouw de Vries. Stapje voor stapje nemen we het proces door.
In groepjes van 5 wordt besproken welke factoren van belang zijn om de uitvoering tot een succes te maken. Communicatie met collega’s, cliënt en mantelzorg is erg belangrijk. Ook voldoende personeel en multidisciplinaire samenwerking word genoemd. Natuurlijk moet het plan helder zijn en moet iedereen het zorgleefplan goed lezen.
Tip: laat familie ook intramuraal zaken regelen, bijvoorbeeld inschakelen van geestelijk verzorger. Maak het ‘wonen zoals thuis’.
Rivierenspel
We sluiten af met een oefening in samenwerken: het Rivierenspel. Onder luid gelach moeten twee teams aan de overkant van een rivier zien te komen. Je krijgt daarvoor 3 blokken waar je op kunt gaan staan. Je mag niet in de rivier staan en de blokken mogen niet los in het water liggen. Ook moeten de blokken mee naar de overkant. Makkelijk is het niet en het vraagt veel samenwerking!
